Bugünün filmi İran'dan... İran'ın yasaklı yönetmeni Jafar Panahi'nin Cannes Film Festivali'nde En İyi Senaryo Ödülü'nün alan son filmi "3 Hayat" bir dağ köyünde geçen ve esrarengiz bir intihar vakasının izini süren güçlü bir drama.
Drama dedim ama Panahi'nin gerçekle kurmacayı harmanlayan ve son yıllarda bir hayli ustalaştığı üslubu bir kez daha karşımıza çıkıyor "3 Hayat"ta. Filmin hemen açılışında izlediğimiz ve oyuncu olmak isteyen genç bir kızın aile baskısına dayanamayarak intihar ettiği sahne zaten filmin genel tonunu hemen belirliyor. Marziyah adlı genç kız bu intiharı kendi cep telefonuyla belgeliyor ve video bir şekilde İranlı ünlü oyuncu Behnaz Jafari'nin eline geçiyor. O da arkadaşı Jafar Panahi ile birlikte yola koyuluyor ve yönetmenle birlikte genç kızın yaşadığı dağ köyüne giderek olayı araştırmaya başlıyorlar. Filme adını veren 3 hayat ise üç farklı kuşaktan kadın oyuncuları temsil ediyor. İntihar eden genç kız, onu arayan ünlü oyuncu ve 1979 devriminden sonra aynı köyde inzivaya çekilip kendini resim yapmaya adamış yaşlı kadın oyuncu. İntihar eden genç kızın akibetini ise tabii ki söylemiyorum, filmi izleyince anlarsınız.(Film hâlâ vizyonda)
Panahi tamamı bir Azeri köyünde geçen (konuşmalardan anlıyoruz Azeri olduğunu, altyazıya ihtiyaç olmadan anlaşılıyor ne dedikleri) "3 Hayat"ta yine yalın bir üslup tutturmuş (bir önceki filmi "Taksi"de olduğu kadar olmasa da) ve ana hikâyesini besleyecek yan kanallarla konuyu zenginleştirmiş. Köylülerin yaşamlarından ayrıntılar (köye giden tek şeritli yolun açık olup olmadığını anlamak için geliştirdikleri özel yöntemden tutun da benzeri bizde de olan sünnet geleneklerine dek çeşit çeşit detay var), bir iki istisna hariç tamamen amatör oyuncularla kurulu bir kadro ve dramatik anlardan kurulu ama konvansiyonel formlardan uzak bir senaryo... Tüm bunlar bittikten sonra da zihninizde yaşamaya devam eden filmi özel kılan unsurlar.
İşin asıl ilginç yanı Jafar Panahi'nin 20 yıllık film çekme yasağını sürekli bir şekilde hiçe sayıp film üzerine film çekemeye devam etmesi. Bu, yasağın ardından çektiği dördüncü filmi. Hatta filmin bir yerinde annesiyle telefonda konuşuyor Panahi ve "Yine film çektiğini duydum" diyen annesine "Yok, çekmiyorum" diye de yalan söylüyor. Panahi'nin iflah olmaz cesaretine ve film çekmekteki dirayetine hayran olmamak mümkün değil doğrusu.
Filmin Notu: 8/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder