9.11.2010

Kritik: Wall Street: Money Never Sleeps


1987 yılında izlediğimiz Wall Street'in uzun zamandır beklenen devamı nihayet geldi. Tam 23 yıl sonra. Dünya o zaman da ciddi ekonomik buhranlar içindeydi, bugün de. Ekonomik anlamda pek birşeyler değişmedi yani. Belki daha da kötüleşti. Oliver Stone için de aynı cümleyi kurabilirim galiba. En azından Wall Street filmleri söz konusu olduğunda. İlk film belli bir kuşağın ruhunu çok doğru bir şekilde yakalamış ve zaman içinde kült olmuştu. Gerçi birçokları filmi tersinden anlamış ve anti kapitalist eleştiriyi es geçip açgözlülüğün iyi olduğu yönündeki mesajı tercih etmişti ama olsun, yine de borsa olgusunu doğru yansıtan bir filmdi. Borsa o zamandan bu yana daha da palazlandı, gitgide globalleşen dünya ekonomisinde hisse senetlerinin sanal hakimiyeti daha da güçlendi. Artık İstanbul'daki genç borsacının Tokyo borsasında hisse alıp satması, internet teknolojisinin de sayesinde, o kadarleştı ki, ben bile borsaya girebilirim. Ama girmeyeceğim elbette. Param yok :). Herneyse, demem o ki, ilk filmin "greed is good" ( açgözlülük iyidir ) üzerinden anlatmak istediği bir derdi vardı ve bunu iyi anlattığı için de başarılıydı. Money Never Sleeps'in ise "işler daha da kötüleşti"den başka bir derdi yok maalesef ve bu yüzden de unutulmaya mahkum. Tıpkı ilk filmde olduğu gibi burada da Michael Douglas'ın kalabalık önünde yaptığı uzunca bir konuşma var. İlk filmdeki o sahne Douglas'a bir Oscar kazandırmıştı hatırlarsanız, ama bu seferki konuşma olsa olsa biraz saygı kazandırır. O da, en iyi ihtimalle. İlk filmde açgözlülüğü savunan Gekko bu sefer bir ekonomi gurusu olmuş ve kapitalizmi eleştirmeye başlamış. Sanırsınız Stiglitz. Ama ne yazık ki günümüz kapitalizmini öyle 3 - 5 kuru cümleyle eleştirmek kolay değil. Oliver Stone o kadar da iyi bir senarist değil anlayacağınız. Zaten Gekko'nun yeni konuşmasındaki en akılda kalıcı cümle de yine yıllar öncesine yaptığı bir gönderme: "Bundan yıllar önce açgözlülük iyidir demiştim, şimdi görüyorum ki, artık yasal da."


Sonuç itibariyle güçlü oyuncu kadrosuna rağmen ( Frank Langella kısacık rolüyle filmi çalmış bu arada ) vasatı aşmayan bir film var karşımızda. Josh Brolin ve Carye Mulligan gibi özellikle sevdiğim oyuncuları bu filmde ne yazık ki yeterince iyi bulmadım, ama bunda en büyük sorumluluk yine Oliver Stone'da bence. Yıldız isterseniz **1/2 ( yani iki buçuk ) 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder