Şikayet ediyor değilim, yanlış anlaşılmasın. Ne de olsa Bill Hicks, gelmiş geçmiş en baba stand-up komedyenlerden biri. Belki de birincisi. Onu Lenny Bruce ve Richard Pryor gibi efsanelerle karşılaştırırlar, ki ben Hikcs'e her ikisinden de daha çok gülmüşümdür. Bilenler biliyordur elbette, ben diğerleri için anlatayım, Bill Hicks henüz 32 yaşında, hayatının en verimli çağına gelemeden pankreas kanseri sonucu ölüp gitti. Ben 1990'lı yıllarda, tam da onun ölümüne yakın bir zamanda, tesadüfen Atlas Pasajı'ndaki Kod Müzik'te rastladığım 4 adet CD'sini almış ve geceler boyunca başka hiçbir şey dinlemeden Bill Hicks'le yatıp, Bill Hicks'le kalkmıştım. O sıralar internet falan da yoktu hayatımızda ve Hicks'in kim olduğuna çok da vakıf olamadan dinliyordum onu. Yine de dinlediğim en anarşist, en zeki ve en komik adam olduğunu anlamam zor olmadı elbette. Yaptığı her espride politik bir tavır vardı ve ben de galiba onun bu politize yanına bayılıyordum en çok. Sonradan gördüm ki ( DVD'lerini falan aldım yıllar içinde ), baba nefes aldığı hemen her an sigara tüttürüyor. Gerçi pankreas kanseri sigaraya mı bağlıdır bilemiyorum ama Bill Hicks modern hayatın dayattığı sağlıklı yaşam safsatasına da hiç mi hiç prim vermiyordu doğrusu. Belki biraz kendisine dikkat etse hala ortalarda olurdu ve biz de komedyen diye geçinen palavracıların yavaş yavaş hayatımızdan silinip gittiğini görürdük. Neden şimdi Bill Hicks'i anıverdim birden, diye merak ediyorsunuzdur. Son iki gündür hemen her internet sitesinde Bill Hicks ile ilgili kapsamlı yazılar, videolar ve fotoğraflar görüyorum. Bu Bill Hicks akımının sebebiyse geçtiğimiz günlerde prömiyeri yapılan American: The Bill Hicks Story adlı bir belgesel film. Bundan bir süre önce çekilen The Kid Stays In The Picture'da olduğu gibi fotoğraflarla yapılan bir animasyon tekniğiyle çekilen film Matt Harlock ve Paul Thomas'ın imzasını taşıyor. Umalım da bir festivalde izleme fırsatımız olsun. Günün moda deyişiyle, Bill Hicks candır çünkü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder