İstanbul Film Festivali'nin konuklarından Arjantin asıllı Fransız sinemacı Gaspar Noe ile kısa bir sohbet imkanım oldu. Son filmi Enter the Void'den, filmlerinin şoke edici niteliğinden ve genel olarak sinemasından konuştuk. Uzun uzun yazacak değilim ama Stanley Kubrick hayranı olduğu bilinen Noe sevdiği filmlerden bazılarını saydı, onları paylaşayım istedim. Noe, Luis Bunuel'in gerçeküstücü klasiği Un Chien Andalou'yu kişisel tarihinin önemli filmleri arasına koyduğunu söylüyor. Sinema tarihinin en çarpıcı sahnelerinden birine sahip bu filmin ( usturanın dilimlediği gözden söz ediyoruım elbette ), günümüzün en kışkırtıcı yönetmenlerinden birinin favorileri arasında olduğunu duymak beni şaşırtmadı doğrusu. Noe ayrıca Pasolini'nin Salo'sunu da saydı ki, bu da aynı minvalde tahmin edilebilir bir film. Kenneth Anger'ın benim izlemediğim Inauguration of the Pleasur Dome adlı filmini de saydı ki, çok merak ettim doğrusu. 60'lı yıllarda özellikle mantar ve LSD benzeri halüsinojenlerin kullanıldığı ortamlarda çokça izlendiği söylenen film yine Noe'nin sinemasına aşina olanlara yabancı gelmeyecek sanıyorum. Enter the Void'da bir nevi mantar ya da asit tribi gibi bir hava yaratmak istediğini söyleyen Noe filmini neden Tokyo'da çektiğini sorduğumdaysa "Geleceği akla getiren bir metropol Tokyo, o yüzden seçtim. Aslında New York'u düşünmüştüm önce ama orası artık 70'lerdeki özelliğini yitirdi ve çok burjuvalaştı, Tokyo ise hala rengarenk ve sürprizli" dedi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder