Portekizli sinemacı Miguel Gomes'in siyah beyaz filmi Tabu yılın en dikkat çekici işlerinden biri. Sight & Sound dergisinin eleştirmenler arasında yaptığı soruşturmada yılın en iyi 10 filmi listesine 2. sıradan giren film gerçekten de etkileyici bir anlatıma sahip. Filmin hikayesi aslında son derece sıradan bir aşk/ihanet/ayrılık hikayesi gibi görünse de Gomes'in konuyu ele alış stili her şeyi bambaşka bir hale büründürüyor. Özellikle geçmişe, Portekiz'in Afrika'daki kolonilerinden birinde geçen yıllara döndüğü bölümlerde ses ve görüntü bütünlüğünü altüst ettiği anlatım tarzının izleyici üzerinde yarattığı uyarıcı ve şaşırtıcı etki akla bir başka Portekizli sinemacının, Manoel De Oliveira'nın filmlerini getiriyor doğrusu. Mutlaka izleyiniz diyor ve sizi katalogdaki özetle başbaşa bırakıyorum.
Bresson, sinematografi üzerine notlarında sessizliğin filmler sesli çekilmeye başladıktan sonra keşfedildiğini hatırlatır. Miguel Gomes, siyah-beyaz çekilmiş nefis filminde bu ideali son derece özgün bir şekilde ters yüz ediyor. Film, Murnau’nun, Buñuel’in ve sömürgeci geçmişin melankolik hayaletleri aracılığıyla bu sessizliği kökenlerine iade ediyor. Hikâye bizi, tüm zamanını hayır işlerine adayan ve yaşlı komşusu Aurora’ya destek olmaya çalışan huysuz ve ihtiyar bir kadın olan Pilar ile tanıştırıyor. Aurora ise bir yandan tüm parasını kumara yatırıyor bir yandan da hizmetçisi Santa’nın kendisine büyü yaptığını düşünüyor. Aurora oldukça sıradışı bir istekte bulununca diğer ikisi bu karşılaşmanın sonuçlarını izlemek üzere ona eşlik ediyorlar. Sinemanın kendisi üzerine derin derin düşünen Tabu, yaratıcı fikirleri kadar yapımındaki ustalıkla da öne çıkan ender filmlerden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder