Sinemada en unutulmaz rolünü daha birkaç gün önce kaybettiğimiz Metin Erksan'ın Sevmek Zamanı adlı filminde oynamıştı. Tiyatrodaysa Bir Garip Orhan Veli'den Van Gogh'a sayısız unutulmaz performansı vardır. Türk tiyatrosunun en önemli aktörlerinden biriydi Müşfik hoca. Her ne kadar ölümüne çok üzülsem de Müşfik hocayı hep gülümseyerek hatırlayacağım. Son derece esprili, hınzır, duygusal, içten ve eğlenceli biriydi. Benim hocam olmadı belki ama ( ben diğer konservatuarda Yıldız Kenter'in öğrencisiydim ) kendisiyle bir iki kere aynı sahneyi paylaştığımda çok şey öğrendim ondan.
Dediğim gibi Müşfik hocayı hep çok güzel, hep gülümseyerek anacağım. Onunla uzun yıllar çalışmış bir arkadaşımın anlattığı bir olay gelir aklıma her Müşfik Kenter adı geçtiğinde. Zamanın Cumhurbaşkanı ( daha doğrusu diktatörü ) Kenan Evren bir gece Kenter Tiyatrosu'na gelerek Arzu Tramvayı adlı oyunu seyretmiş. Hem Müşfik hoca, hem de Yıldız hoca oynuyor oyunda. Oyun sonrası Evren kulisi ziyaret etmiş ve çok sorulan bir soruyu yinelemiş: "Nasıl oluyor da bu kadar kolaylıkla ağlıyorsunuz sahnede?". Yıldız hoca hemen anlatmaya girişmiş: "Efendim bu bir eğitim işi, çalışmak lazım.." diye elinden geldiğince tarif etmeye çalışmış. Ardından Müşfik hoca kısaca yorumunu yapmış: "Nasıl ağlamayalım efendim." Kenan Evren bu iğnelemeyi anlamış mıdır bilemiyorum ama en azından Türk tiyatrosunun en şöhretli iki kardeşinin oyuncu ve insan olarak tarzlarını gösteren daha iyi bir anekdot bilmiyorum doğrusu.
En başta söylemiştim, Metin Erksan'ın filminde en iyi oyunculuklarından birini sergiledi diye. Böyle art arda göçmeleri de ayrıca üzücü elbette. Manidar da. Kapılar mı kapanıyor ne?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder