David Mamet'in muhteşem oyununu sahnede izleme şansım olmadı ne yazık ki, ama James Foley'nin son derece ustalıklı sinema uyarlamasını bir kaç kez izledim. O zamandan beri de sorarım hep kendime, neden bu oyunu Türkiye'de şöyle sağlam bir kadroyla sahnelemezler diye. ben bu soruyu soradurayım, oyun ABD'de yaklaşık 30 yıl sonra bir kez daha tiyatro sahnesinde hayat buldu. İzlemedim elbette ama kimi eleştirilerini okudum ve açıkçası biraz şaşırdım. İzleyenler bilirler filmde Jack Lemmon başta olmak üzere tüm oyuncu kadrosu ( Al Pacino, Kevin Spacey, Alan Arkin, Ed Harris, Jonathan Pryce ve oyunda olmayan ama film için yazılan bir rolle Alec Baldwin ) birinci sınıf bir performans sergiler. Bu kadrodan sadece bir kişi oyunun yeni sahnelenişinde yer almış, o da Al Pacino. Yalnız Pacino bu kez filmde canlandırdığı Ricky Roma karakterini değil, eski toprak Shelley karakterini canlandırmış. Filmde bu rolü Jack Lemmon oynamıştı ve gerçekten döktürmüştü. Zaten hem komediyi hem de dramı Jack Lemmon kadar iyi oynayabilen oyuncu sayısı çok azdır ve filmde de onun o acınası komik hali akıllara kazınmıştır. Okuduğum eleştirilerden anladığım kadarıyla Pacino bu kez biraz çuvallamış ve Shelley karakterini yeterince derinlikli bir şekilde aktaramamış. Şimdi doğruya doğru, oyun tek bir karakterin üzerine kurulu değildir ve tam bir ensemble işidir. Yani Shelley rolüne A sınıfı bir yıldızı koyup, diğer rollere o derece tanınmayan oyuncuları doldurursanız ortaya tuhaf birşey çıkar. Kadrodaki isimlerden Richard Schiff örneğin iyi bir aktördür ama Pacino'nun karşısına koyarsanız tutmayabilir. Yine de asıl sorun anladığım kadarıyla Pacino'nun Shelley rolünün gerektirdiği kırılganlığı, çaresizliği ve trajik-komik çırpınışlarını yeteri kadar yansıtamamış olması. En azından eleştirilerden anlaşılan bu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder